Revolusi Hijau

Menurut Ruttan dan Binswanger di dalam Ahmad Mahdzan Ayob (1994), Revolusi hijau merupakan usaha bagi menyelidik dan menyebarkan variety bijirin yang berhasil tinggi (VHT). Antaranya ialah seperti gandum, beras, dan jagung di negara-negara yang sedang membangun iaitu di kawasan tropika dan separuh tropika mulai pertengahan dekad 1960-an.

Antara jenis teknologi yang dihasilkan ialah jenis biologi, iaitu varieti-varieti baru tanaman bijirin yang menjadi makanan ruji iaitu makanan harian seperti beras, jagung dan gandum di kebanyakan negara-negara membangun. Variety baru yang menjadi ciri utama ialah ianya lebih kepada baja. Kos yang dikeluarkan bagi membeli baja telah mendatangkan pulangan yang lebih tinggi berbanding dengan variety lama. Ciri kedua ialah pokoknya rendah dan tegap dan ianya tidak mudah rebah ke tanah dengan kelebihan berat buahnya. Padi diperkembangkan oleh IRRI , di Filipina. Manakala, Negara-negara ASEAN lain menjalankan penyelidikan penyesuaian di Negara masing-masing. Terdapat dua kumpulan besar bagi tumbuhan padi ini antaranya ialah jenis Indica dan jenis Japonica. Padi jenis Indica ini ditanam di Asia Selatan dan Asia Tenggara. Manakala, jenis Japonica pula ditanam di Jepun, Lembah Yangtze (China), Korea, Eropah, Australia, California, Texas (Amerika Syarikat). Revolusi hijau telah memperkenalkan padi Varieti Hasil Tinggi (VHT) dan sistem pengairan yang sempurna. Ciri-ciri Padi Varieti Hasil Tinggi (VHT) ialah pendek, tegap iaitu tidak mudah jatuh ke tanah. Daun tirus dan tegak membolehkan berlaku proses fotosintesis yang tinggi dan kepadatan pokok yang lebih tinggi. Selain itu, padi ini juga matang dalam jangka masa tertentu dan juga nisbah bijian adalah lebih tinggi. Selain itu, pengairan yang sempurna juga diperkenalkan. Hal ini kerana Padi Varieti Hasil Tinggi ini ditanam dikawasan yang ada sistem pengairan yang sempurna. Pengairan yang sempurna diperlukan kerana potensi hanya dapat dicapai apabila pembajaan yang cukup disebabkan pokok memerlukan air. Sekiranya kawalan air tidak sempurna (masuk/keluar) atau tidak mencukupi, risiko menggunakan baja dan input-input yang lain sangat tinggi. Menurut Messer dan Heywood di dalam Ahmad Mahdzan Ayob (1994), walaupun varieti baru ini telah merubah keadaan bekalan makanan secara besar-besaran iaitu di negara-negara membangun, namun ia juga mempunyai kecacatan. Hal ini kerana, ianya memerlukan tanah yang mempunyai sistem pengairan. Selain itu, penyebaran secara meluas varieti  “elit” (terpilih), penanaman secara terus-menerus secara tanaman tunggal, ditambah pula dengan penggunaan baja yang tinggi, telah menghakis aneka gen varieti yang ditanam. Selain itu, ia juga mendedahkan kawasan pertanian kepada serangan penyakit. Jadi, varieti baru ini perlu diberi perhatian yang lebih daripada petani.

SDC(Sabah Development Corridor) & SEDIA(Sabah Economic Development and Investment Authority)

Koridor Pembangunan Sabah (SDC) dan SEDIA (Sabah Economic Development and Investment Authority) telah dilancarkan pada tahun 2008. Tempoh perlaksanaan SDC ialah dari 2008-2025 iaitu meliputi seluruh kawasan dan penduduk Sabah. 900,000 peluang pekerjaan akan diwujudkan jika berjalan dengan lancar.

 Antara projek infrastruktur  yang akan dilaksanankan dalam SDC ialah pembangunan dan promosi pasaran MICE ( mesyuarat, insentif, konvensyen dan pameran). Selain itu, pembinaan stesen pusat kereta api dan penubuhan kemudahan pukal dalam kelompok perindustrian minyak sawit iaitu di Lahad Datu. Projek infrastruktur lain ialah pembangunan tebingan Kota Kinabalu dan penubuhan kemudahan pendaratan ikan moden di Tawau, Lahad Datu dan Sandakan. Projek-projek yang dilakukan di dalam SDC ini berkait rapat dengan domain kewilayahan geografi. SDC ini melibatkan kawasan-kawasan di negeri Sabah yang berperanan penting bagi menggalakkan ekonomi di negeri Sabah. Strategi di dalam SDC di bawah pembangunan pelancongan adalah bagi mensasarkan pengunjung dan pulangan yang tinggi. Manakala, tujuannya adalah bagi menjadikan Sabah salah satu tempat yang sesuai didiami di dunia. SDC juga telah merancang bagi meningkatkan kedudukan Sabah sebagai destinasi utama eko-pelancongan serta gaya hidup mewah, destinasi percutian yang mewah.

Bagi domain ekonomi, SDC (Koridor Pembangunan Sabah) telah disokong oleh 3 prinsip utama yang dapat memandu di dalam pembangunan di Sabah iaitu bagi keperluan untuk meningkatkan nilai ekonomi yang lebih tinggi, menggalakkan pertumbuhan ekonomi yang seimbang dengan pengagihan. Seterusnya, SDC adalah bagi memastikan pertumbuhan mampan iaitu melalui pemuliharaan alam sekitar. Inisiatif oleh YAB Datuk Seri Mohd Najib Tun Razak adalah memperkenalkan model pendapatan baru yang berasaskan kepada kretiviti, inovasi dan nilai yang tinggi adalah selaras dengan prinsip yang mendukung program SDC. Program pertanian di bawah SDC memberi tumpuan kepada meningkatkan keseluruhan sara diri, menanam tanamana untuk eksport dan pemprosesan yang bernilai tinmggi dan juga membantu membasmi kemiskinan.

Bagi domain sistem masyarakat pula Sabah mempunyai pelbagai kumpulan etnik masyarakat dan kepelbagaian budaya. Kepelbagaian yang terdapat di negeri Sabah ini menjadikan ianya berbeza dengan negeri-negeri lain yang mempunyai latar belakang masyarakat yang berbeza-beza. Keadaan ini membantu masyarakat di Sabah bagi meningkatkan kualiti hidup rakyat dengan mempercepatkan pertumbuhan ekonomi Sabah. SDC dapat mempromosikan keseimbangan wilayah dan juga dapat merapatkan jurang antara bandar dengan luar bandar dan memastikan bahawa pengurusan sumber-sumber negeri diagih dan digunakan dengan mampan. Jadi matlamat utama SDC ialah bagi membasmi kemiskinan di negeri Sabah.

Domain pemikiran yang berkaitan dengan SDC pula melibatkan penyelidikan yang dilakukan oleh penyelidik melalui kepelbagaian pemikiran dan kepercayaan yang terdapat dalam kalangan masyarakat di Sabah. Penyediaan peluang pekerjaan yang semakin meningkat dapat membantu masyarakat di Sabah untuk menerima pembangunan dan pembaharuan yang terdapat di dalam SDC bagi meningkatkan lagi taraf hidup masyarakat di Sabah. Namun demikian, SDC mengalu-alukan penyertaan daripada semua pihak, termasuk penyelidik di dalam menjanakan pengetahuan, terutama dalam memulihara biodiversity negeri yang kaya dengan warisan serta faedah kepada generasi yang akan datang. Selain itu, SDC juga menggalakkan produk inovasi dengan merangsang penyelidikan bio dan bioteknologi bagi merangsang pembangunan industri yang bernilai tinggi.

Kesimpulannya, SDC (Sabah Development Corridor) ini sememangnya begitu penting kepada negeri Sabah. Hal ini demikian kerana ianya begitu berkait rapat dengan keempat-empat domain dan pembangunan yang dilakukan dan dirancang adalah untuk kepentingan masyarakat atau penduduk di Sabah bagi mengatasi masalah kemiskinan selain dapat meningkatkan taraf hidup dalam kalangan masyarakat yang pelbagai di Sabah.

EMPANGAN BAKUN, SARAWAK

Projek Hidroelektrik Bakun iaitu yang terletak di Sarawak telah diluluskan oleh kerajaan Persekutuan pada tahun 1986. Idea untuk membina empangan di Sungai Rajang dikatakan bermula pada asalnya projek itu dianggarkan menelan belanja iaitu sebanyak RM13.6 billion. Projek ini meliputi kawasan seluas 69000 hektar kawasan hutan tropika serta melibatkan penempatan semula hamper 10,000 orang penduduk sekitarnya. Projek Hidroelektrik Bakun dijangka akan menjana tenaga elektrik 2400 megawat (MW). Walaubagaimanapun, pada tahun 1990 kerajaan persekutuan telah memutuskan untuk memberhentikan sementara projek tersebut yang dikatakan akibat daripada beberapa masalah, khususnya protes dari pelbagai pihak serta masalah kewangan dan ekonomi yang telah melanda negara. Namun demikian, pada tahun 1993 kerajaan persekutuan telah mengubah pendirian bagi meneruskan projek tersebut dengan anggaran belanja RM7 billion. Pada tahun 1994, kerajaan persekutuan telah bersetuju bagi memberikan Projek Bakun kepada Ekran Berhad, yang merupakan sebuah firma dari Sarawak. Selepas itu, pada tahun 1995, tiga rakyat tempatan Sarawak yang terlibat secara langsung dengan Projek Bakun telah menfailkan petisyen kepada mahkamah Tinggi bahawa Kerajaan Sarawak gagal mengikut prosedur mengenai alam sekitar dalam menjalankan kajian EIA (Environmental Impact Assessment). Kemudian hasil dari petisyen tersebut , pada Jun 1996 Mahkamah Tinggi mengisytiharkan projek tersebut sebagai tidak sah. Namun demikian, pada tahun 1997, Mahkamah Rayuan membatalkan keputusan Mahkamah Tinggi tersebut dengan alas an bahawa Sarawak tidak terikat dengan Akta Alam Sekitar kerana mempunyai peraturan alam sekitarnya sendiri.  Manakala, pada tahun 1997, perselisihan berlaku antara Ekran Berhad, syarikat utama yang mengurus projek Bakun dengan kontraktor utama ABB, sebuah konglomerat dari Sweden, kontraktor utama. Lanjutan daripada masalah tersebut, kerajaan Persekutuan telah mengumumkan untuk mengambilalih projek tersebut keadaan ini sekali lagi menyebabkan projek tersebut terpaksa ditangguhkan.  Kemudian, pada tahun 1999, Perdana Menteri, Dr. Mahathir Mohamad mengumumkan bahawa Projek Bakun akan diteruskan , tetapi pada skala yang lebih kecil yang hanya mengeluarkan 500 megawat (MW). Namun demikian, ketetapan ini telah diubah sekali lagi iaitu pada tahun 2001. Dimana projek Bakun akan kembali kepada skala asal, iaitu sebanyak 2400 MW. Namun, rancangan untuk membina saluran elektrik dasar laut telah digugurkan. Kni, projek ini sedang dilaksanakan secara usahasama oleh Malaysia-China Hydro Joint Venture (MCHJV), iaitu sebuah gabungan antara syarikat tempatan, iaitu Sime Darby dari Malaysia dan dari China iaitu China National Water Resources and Hydropower Engineering Corp. (CHWRH).



#maklumat tambahan tentang Empangan Bakun.. just wanna share..!! pheww.. :D

Bidang Ekonomi Utama Negara~~PERTANIAN

Dalam tempoh RMKe-10 tumpuan akan diberi kepada usaha pertumbuhan ekonomi dalam

NKEA. NKEA ditakrif sebagai pemacu aktiviti ekonomi yang berpotensi menyumbang secara

signifikan kepada pertumbuhan ekonomi Malaysia. Lazimnya, negara yang telah melalui perubahan daripada ekonomi berpendapatan sederhana kepada pendapatan tinggi akan memberi tumpuan kepada sektor dan geografi yang khusus. Malaysia juga perlu menumpu kepada sektor dan geografi terpilih bagi mencapai matlamat untuk menjadi negara berpendapatan tinggi. Langkah pembaharuan ekonomi dalam RMKe-

10 seperti permodenan peraturan perniagaan, pembangunan modal insan, peningkatan persaingan domestik, penghapusan herotan pasaran dan penambahbaikan infrastruktur akan

menyediakan eko-sistem pemboleh bagi NKEA. NKEA dipilih berdasarkan sumbangannya untuk

mencapai pendapatan tinggi, kemampanan dan keterangkuman. Sebanyak 12 NKEA awal yang berpotensi telah dikenal pasti termasuk 11 sektor dan satu kawasan geografi iaitu Kuala Lumpur. Kuala Lumpur telah dipilih kerana ia menyumbang hampir satu pertiga kepada KDNK Malaysia dan aglomerasi bandar boleh menjadi penggerak utama pertumbuhan ekonomi.

Setiap NKEA akan mempunyai sasaran khusus dan tindakan yang kukuh untuk memacu pertumbuhan ekonomi. Pelaksanaannya akan dipantau oleh Economic Delivery Unit di

bawah pimpinan Perdana Menteri. NKEA tersebut adalah:

1. Minyak dan gas;

2. Minyak sawit dan produk

berkaitan;

3. Perkhidmatan kewangan;

4. Pemborongan dan peruncitan;

5. Pelancongan;

6. Teknologi maklumat dan

komunikasi;

7. Pendidikan;

8. Elektrik dan elektronik;

9. Perkhidmatan perniagaan;

10. Penjagaan kesihatan swasta;

11. Pertanian; dan

12. Greater Kuala Lumpur.

Pertanian

Pada tahun 2009, pertanian bernilai tinggi termasuk penternakan burung walit, akuakultur, rumpai laut, sagu, ikan hiasan, herba dan rempah ratus, buah-buahan dan sayur-sayuran

organik, cendawan serta florikultur menyumbang kira-kira 1% kepada KDNK. Permintaan pengguna yang semakin meningkat ke atas produk bernilai tinggi memberi peluang kepada petani untuk meningkatkan pendapatan. Namun, pertumbuhan produk tersebut dikekang oleh
kekurangan tanah yang sesuai dan akses pembiayaan, kekurangan pekerja mahir, skala operasi
yang tidak ekonomik, perkhidmatan sokongan yang tidak menyeluruh, kekurangan sokongan R&D dan kelemahan jaringan pasaran.

Dalam RMKe- 10, aktiviti pertanian bernilai tinggi ini akan diberi tumpuan khusus supaya sumbangan kepada KDNK meningkat kepada 2% menjelang tahun 2015. Strategi untuk mencapai sasaran ini termasuk:

• Menubuhkan konsortium dan koperasi pertanian untuk memperoleh faedah skala, menggalakkan penggunaan amalan akreditasi oleh petani, nelayan dan usahawan tani serta mengukuhkan pemasaran melalui ladang kontrak dan pakatan strategik;

• Mengkaji semula dan memperkemas peraturan dan prosedur sedia ada terutamanya bagi industri sarang burung walit, akuakultur dan herba untuk menarik pelaburan serta penyertaan lebih besar sektor swasta;

• Menggalak pertumbuhan berasaskan inovasi dan proses pengeluaran yang menggunakan

teknologi perladangan moden dan ICT termasuk Agriculture Flagship Project berasaskan ICT;

• Menyedia infrastruktur, kemudahan dan logistik yang lengkap dan khusus untuk menyokong aktiviti pertambahan nilai berdasarkan sumber yang ada dan berhampiran, terutama di kawasan Taman Kekal Pengeluaran Makanan dan Zon Industri Akuakultur yang telah ditentukan; dan

• Mempergiat kerjasama R&D dengan institut penyelidikan pertanian unggul untuk melonjakkan

inovasi dalam proses pengeluaran, kawalan penyakit, keselamatan dan kawalan mutu serta
pembangunan produk baru bernilai tambah tinggi. Di samping itu, pendekatan strategik berkaitan jaminan keselamatan makanan akan diambil bagi memastikan bekalan makanan terutamanya beras sentiasa ada, mudah diakses dan harga makanan yang berpatutan untuk  orang awam. Dalam tempoh Rancangan, strategi bagi memastikan bekalan beras yang cukup termasuk mengekalkan stok simpanan beras pada paras 292,000 tan metric atau mampu menampung keperluan selama 45 hari, memeterai perjanjian kontrak jangka panjang untuk mengimport beras melalui perjanjian pemadanan eksport minyak sawit atau minyak dan
meningkatkan produktiviti di kawasan jelapang padi serta luar jelapang sedia ada melalui naiktaraf infrastruktur. Kawasan baru tanaman padi tidak akan dibangunkan dan pengeluaran beras tempatan ditetapkan pada kadar 70% tahap sara diri.

P A D I = P A D D Y

 sebelum jd nasi, ni la pokok padi.. :)

 bijirin (beras) selepas dituai dan diproses

 wah, nasi la plak :) jom yummy2

Dasar Jaminan Bekalan Makanan (DJBM)

DASAR JAMINAN BEKALAN MAKANAN (DJBM)

Peningkatan harga makanan dan kekurangan bekalan di peringkat antarabangsa telah menyebabkan krisis makanan berlaku di beberapa buah Negara. Sungguhpun demikian, bekalan makanan dalam Negara pada masa ini termasuk bekalan makanan yang diimport masih mampu menampung permintaan rakyat Malaysia. Dalam keadaan dimana harga makanan dunia terus meningkat sejak awal tahun 2008, Kerajaan telah mengambil langkah segera untuk memastikan bekalan makanan Negara sentiasa mencukupi dengan harga yang berpatutan kepada pengguna. Untuk tujuan tersebut, Kerajaan telah meluluskan Dasar Jaminan Bekalan Makanan (DJBM) pada 2 Mei 2008 bagi:- Meningkatkan pengeluaran dan produktiviti sektor agro makanan bagi memenuhi tahap sara diri. Memastikan pengusaha pertanian mendapat pendapatan yang setimpal serta menjamin pengeluaran bahan makanan tidak menurun. Memastikan bekalan bahan makanan mencukupi, berkualiti dan selamat dimakan. Bagi memastikan matlamat DJBM tercapai, Kementerian Pertanian telah merangka tujuh (7) program/projek utama yang akan dilaksanakan dalam tempoh 2008-2010 melalui Jabatan/Agensi di bawah Kementerian. Bagi tahun 2008, program/projek yang dirancangkan meliputi:- Peningkatan pengeluaran beras Pewujudan stok penimbal beras Program peningkatan pengeluaran dan produktiviti tanaman, perikanan dan ternakan. Pemberian insentif kepada pengusaha-pengusaha Pertanian Mengukuhkan FAMA bagi memastikan pasaran dan pengagihan hasil-hasil pertanian Pelaksanaan Program Bumi Hijau Pembangunan tanah terbiar dan kolam terbiar untuk meningkatkan pengeluaran Jabatan Pertanian Malaysia diberi tanggungjawab melaksanakan 5 program / projek iaitu:- Projek perataan sawah – jelapang / luar jelapang Projek taman kekal pengeluaran makanan Projek pembangunan tanah terbiar Program bumi hijau Pemberian insentif bagi menggalakkan peningkatan pengeluaran makanan Disamping bertanggungjawab melaksanakan kelima-lima program/projek di atas, Jabatan Pertanian juga bertanggungjawab sebagai Ketua bagi pelaksanaan keseluruhan projek peningkatan pengeluaran padi/beras. Dasar Jaminan Makanan Negara ini diharap dapat membantu dan meringankan beban peningkatan kos pengeluaran serta menggalakkan peningkatan pengeluaran hasil tani bagi petani negara yang terlibat dalam pengeluaran tanaman sayur-sayuran, buah-buahan, akuakultur dan ternakan.